پڇين ٿو ڪيترو غم آ
اک ھرڪا ڏسئون نَم آ،
پڇين ٿو ڪيترو غم آ.
ٻڌئون ٿا وحشتن واڪا،
ٽُٽن ٿا ھانوَ جا ٽاڪا،
ڀرم بک جو ڀڄي پيو آ،
اگهاڙا ٿي پيا فاڪا،
حياتيءَ سان لڳي جاڙو،
ٿيو ھت درد جو ڄم آ.
پڇين ٿو ڪيترو غم آ.
ٿيون گونگا وڃؤن گذري،
انڌن وانگر مَٽيون رستا،
ڪروڌن کي ڪَپي ڪوري،
اندر مان پاڻ ئي اڇليون،
اگهامون ڪچ جي اگهہ تي،
وڃؤن ٿي ايترا سستا،
جهڪائڻ سر بہ لازم آ.
پڇين ٿو ڪيترو غم آ.
وڏا ڌڌڪا ڌماڪن جا،
مٿان ڌڪ ھا قنداقن جا،
اھو جيون سڀئي گهارين،
رڙيون دانھون ڪري ڪوئي،
وڃين سي اُڀ کي ڏارين،
سچي ھڪ مرڪ مبھم ۽،
سڄو ماحول برھم آ.
پڇين ٿو ڪيترو غم آ.
سخن سوداگري ڏسجي،
ٿي ھر جاءِ حاضري ڏسجي،
قلم ڪاغذ جهلي، سوچن،
لڳي قيمت ڳري ڏسجي،
آ مايا موھہ ھي سارو،
قلم سان ڊوھہ ھي سارو،
اسان جي ڏات جا ڏوھي،
اسان جو ٻيو ئي ڪو ڪم آ،
پُڇين ٿو ڪيترو غم آ.
ڇو ھيڊو چنڊ آ ٿي پيو،
۽ ويران سمنڊ آ ٿي پيو،
اسان جو موھہ ھو سمجهيو،
سو من جو منڊ آ ٿي پيو،
درياھن اُڃ آ پاتي،
ڏِسي جن کي ڇڄي ڇاتي،
ڏِسي ھر ڏيل کي ڏرندي،
ڪٿي ھر ديد ۾ دم آ.
پڇين ٿو ڪيترو غم آ.