مھڪيا آھن رنگ مٽيءَ جا.
آءُ تہ سمجهون ڍنگ مٽيءَ جا.
ڌرتيءَ کان ڪينئن ڌار ڪندين مون،
مون سان ٿئي ڪئي سنگ مٽيءَ جا.
ھيءٌ ھيڏيون رولاڪيون تن جا،
شاھد ٿيندا انگ مٽيءَ جا.
مان جي پاڻ ڇڏڻ ڀي چاھيان،
ڪونہ ڇڏيندا ونگ مٽيءَ جا.
روحن کان روحن تي ڦھليل،
تون ڇا سمجهين ونگ مٽيءَ جا.
منھنجو ھانءُ جهري ٿو جنھن پل،
جهرندا آھن جهنگ مٽيءَ جا.
مٽيءَ قرض چڪائيندا سڀ،
جوڌيون ۽ اڙٻنگ مٽيءَ جا!