موبائيل جي گهنٽي وڄڻ تي...
ھيلو ڪيم
ھڪ شناسا آواز ....
“ڇوري ايترن مھين کان
ڪٿي گم آھين
ڪا خبر چار ئي ڪانھي
ڪڏھن ڪڏھن تہ سارجي
جاني”
“بس يار گوشه نشينيءَ
جي ديوار کڙي ڪري
موت جي مشق پئي ڪيم ”
“ھا تہ پوءِ ڪھڙو نتيجو اخذ ڪيئي ؟”
نتيجا وري ڪھڙا ڪڍڻا پياري !
بس اھو ڄاتم تہ.....
ساھ جي تند ٽٽي پوڻ ..
اکين جي ماڻڪين جي
پتلين جو ھميشہ لاءِ ڦنڊجي
روشنيءَ جو ردعمل نہ ڏيڻ ..
۽ دل جي بيھجي وڃڻ کان
سواءِ بہ .....
مري وڃبو آھي !!
فون جي ٻئي پاسي
ھڪ ڊگهي خاموشي ...