شمن ابڙو
هي زميندار علي محمد ابڙي جو وڏو فرزند هو، پنهنجي والد جي زمينداري اثر رسوخ هئڻ ڪري، شمن به دنيا جي عشق ذوق تي لهي آيو، تعليم بي اي هئڻ ڪري، انگريزي، سنڌي، اردو ۽ پنجابي ٻوليون ڄاڻندو ۽ ڳالهائيندو هو، لاهور ڏاڍو ايندو ويندو هو، جتي چوڌري عبدالحي سان هن جي گهري دوستي هوندي هئي، وٽس وڃي رهندو هو.
هڪ ڀيري هن چوڌري کي چيو ته نور جهان سان ملاقات ڪجي چوڌري هن کي چيو ته اها ملڻ جي آرزو پوري نه ٿيندي ، ڇا لاءِ ته هوءَ لاهور جي وڏن امير ترين شخصيتن مان هڪ آهي ، پر شمن ابڙي جي زور ڀرڻ تي ٻئي ڄڻا گلبرگ ڏانهن راهي ٿي ويا، جتي پهچي شمن ابڙي نورجهان جي هڪ اردليءَ هٿان چٺي ڏانهس موڪلي ڏني، جنهن ۾ هن نائچ ڳوٺ جي زميندار علي محمد ابڙو جو حوالو ڏنو، ان تي نورجهان بنا دير جي گهران ٻاهر نڪري اچي هنن ٻنهين کي وڏي پاٻوهه ۽ عزت سان گهر ۾ ويهاريو، سندن مان ۾ شاندار مانيءَ جي دعوت ڏنائين ، نورجهان انهي ڳوٺ ۾ ڀيڻ عيدن جهان وٽ رهي ۽ کائي آئي هئي، کيس اهي يادون دل ۾اڃا تازيون هيون.
شمن کي نورجهان چيو، ته لاهور ۾ ڪو به ڪم ڪار هجي، ته مان حاضر آهيان، اتي چوڌري ڦاٽ کاڌو ، ته شمن کي انجمن آرا ڏاڍو پسند آهي، ان جي شمن وضاحت ڪئي ته مان هن جي فن جو پرستار آهيان، باقي ڪا به اهڙي حيران ۽ پريشان ڪندڙ ڳالهه نه آهي ، نورجهان بنا دير انجمن آرا کي گهرايو ، جنهن شمن جي پسند جو ڪلام ٻڌايو، ۽ پنهنجي پرستار سان کلي دل سان ڪچهريون ڪيون، هن پنهنجي ناچ ۾ نورجهان جي آواز سان ڀريل چارڪيسٽيون هن کي پيش ڪيون، جيڪي هن وقت شمن جي پٽ سلامت علي ابڙي وٽ محفوظ آهن.