جِت نينهن نِپي جت پيار پلي،
اُت ڏينهن مسافر گهاري وڃ.
آتو من تو مکڙي ڪارڻ،
ڪنهن ڏينهن اچي ڏيکاري وڃ.
آ ڌرتيءَ اڃايل پنهنجي پرين،
ڪجهه رت ڦڙا هت هاري وڃ.
جت رات انڌاري ڪاري آ،
اُت ديپ اچي ڪو ٻاري وڃ.
ڪجهه مرده ٿي ويا رند هتي،
ڪي رند نوان پياري وڃ.
”صابر“ ٻيهر ڪنڌ ڪپائي،
سچ جي سينڌ سنواري وڃ.
**