ٿڌيون هيءُ ڪيڏيون گُهلن ٿيون هوائون،
منهنجي من اندر کي ڇُهن ٿيون هوائون.
سڄڻ جنهن به رستي تان گذري وڃين ٿو،
انهن ئي دڳن کي چُمن ٿيون هوائون.
وٺي پاڻ سان گڏ پرين تنهنجي خوشبوءَ،
سمونڊي کڻي هي اچن ٿيون هوائون.
مٿان تنهنجي گهر جي اچي هي اڏامي،
ادب ساڻ گذري وڃن ٿيون هوائون.
الائي هي جاني مون وانگي محبت،
لڳي ٿو ته توسان به ڪن ٿيون هوائون.
مقرر نه ”اڪبر“ هنن جو آ ٽائيم،
جڏهن چاهين توکي ڏسن ٿيون هوائون.
**