اجنبي پنهنجو نالو ٻڌائي وڃو،
پنهنجي رُخ تان ته پردو هٽائي وڃو.
ڇو ڏسي! پنهنجو چهرو پري ٿا ڪيو،
ديد سان ديد دلبر ملائي وڃو.
ڪجهه نه ٿو مان توهان کان گهران بس رڳو
هڪ دفعو نانءُ منهنجي سڏائي وڃو.
مان حياتي توهان جي ته نالي ڪيان،
موت جي ساز تي ڀل نچائي وڃو.
ڪوئي محفل ۾ آيو نه آهي اڃا،
هي ٻريل ڏيئو ڀلجان وسائي وڃو.
جي خوشي ڪو نه ”اڪبر“ ڏئي ٿا سگهو،
درد جو مينهن ئي ڀل وَسائي وڃو.
**