قرب منهنجي کي ڏني تو موٽ آ تڪرار جي،
پر اسان وٽ آ سدائين ڳالهه پياري پيار جي.
نفرتن سان ڪين جُڙندو، محل آهي پيار جو،
آڇ ڪر، ڊڪندو اچان مان پيار ۽ اقرار جي.
جام ڏي مرڪي محبت ساڻ، تون شوخي ڇڏي،
ٿي وڃي وَهَواهه اگر دل ڀل جلي سنسار جي.
ڌرتي سرتيءَ جو قسم ٿئه سونهن پنهنجي ميڙ ٿئه،
ڪر هڳاءُ خوشبو جيئان، اڄ مهڪ ٿي هٻڪار جي.
چنڊ چوڏهن چاهه جا چمڪي پون ”ضمير“ اڄ،
ٿي اڱڻ اُجرو پوي جي تون اچين سينگارجي.
**