نظم :: 2
تڪڙ تڪڙ جو ڪهڙو فائدو،
وڻي نه ٿو مون کي هي قائدو،
ڌيري ڌيري آءُ...
ماڻهو مون لئهِ ڏاڍا سڪن ٿا،
جانِ به پنهنجي مون لئه ڏين ٿا،
مان توکي ڏيان ٿي ساءُ.
ڌيري ڌيري آءُ...
تنهنجي من جي آهيان راڻي،
پيچ وڌو مون ڄاڻي واڻي،
ڪو نه ڪو هلندءِ راءُ.
ڌيري ڌيري آءُ...
رُس نه مون سان منهنجا راڻا،
پري نه ڪر تون مون کي پاڻا،
سهڻا ڪر پرچاءُ.
ڌيري ڌيري آءُ...
”صابر“ توکي روز سنڀاري،
ڳلن مٿان ٿو ڳوڙها ڳاڙي،
هيڪر موٽي آءُ.
ڌيري ڌيري آءُ...
**