خدايا! حسن وارن لئه هميشه روئڻو پوندو،
سدائين سوچ ۾ گم سم ائين ئي جيئڻو پوندو.
اڙي عيسى، اڙي گوتم، خبر ڏي ڪا خدا ڪارڻ،
عمر ساري حياتيءَ جو زهر ڇا پيئڻو پوندو.
نه ڪڏهين آب رڪيو آ سُتل توڙي هجن جاڳيل،
اکين جي روز لُڙڪن سان ڳلن کي ڌوئڻو پوندو.
صرف دل کي نه هي دلبر،وڇوِڙي تنهنجي جو هر هر،
اکين ۽ ماس، هڏ، چم کي ستم هي ڀوڳڻو پوندو.
حوالي هاڻ بستر جي ٿيو ”اشفاق“ آهيان مان،
ڇڏي توکي، خدا کي ياد ڪيان، اڄ سوچڻو پوندو.
**