تو ته چيو هو مٺڙا سائين،
منهنجو پهريون پيار تون آهين.
جيون منهنجو ڪچو گهڙو،
ڇو ٿو تون تنهن کي ڊاهين.
هر ڪو تنهنجو نانءُ کڻين پيو،
ڇا تون منهنجو ناهين ناهين.
گل ڀي آخر تو ۾ ٽڙندو،
ڇو ٿو ماڪ کان شرمائين.
ڪنول ته توکي جان ٿي سمجهي،
تون ڇو ان کي دور ٿو ڀائين.
**