سخت سردي ۾ باهه ٻاري ٿو،
ڪنهن کي روئي چريو سنڀاري ٿو.
مان هتي ڀٽڪندو وتان ٿو پيو،
ڪير مون کي هُتي پڪاري ٿو،
رات جو ٿئي جئين انڌيرو ٿو،
ياد جو بلب ڪير ٻاري ٿو،
چنڊ ماڻي سگهان توکي جيڪر،
تارو حسرت منجهان نهاري ٿو.
’توکي چاهيوسي‘ ڳايو آ ’شبير‘،
هي غزل هر پهر روئاري ٿو.
جنهن جا پَر پاڻ هُن پٽيا هٿ سان،
سو پکي ڪيئن چريو اڏاري ٿو.
ڪاري ٿيل رت سان آ رڱيل ناري،
ٻار تنهن ماءُ کي اٿاري ٿو.
**
’’توکي چاهيوسي ‘‘ ـــ شبير سمون جو ڳايل گيت