انب جي وڻ تي سائو طوطو،
چُپ آ ويٺو جهڙو بوتو.
مُکڙي مُکڙي گل گل ٽاري،
چونڊي چونڊي هار مون پوتو.
گدڙ سڏائي ڀل پيو شير،
گڏهه رهندو پوءِ به کوتو.
مندر مڙهيون ڀيٽڻ سوليون،
ڏکيو پائڻ سامين چوتو.
ساگر کي ٿا سُرڪ ڪرن ڪي،
ڍُڪ ڀري ڪي کائن گوتو.
سُندر نرمل ڪومل مکڙو،
”صابر“ صبح جي ماڪ آ ڌوتو.
**