دور ٿي وئين پرين، ڪا خوشي ڪو نه آ،
غم کان واندي منهنجي، ڪا گهڙي ڪو نه آ.
مون کي اونداه جو وئين سفر تون ڏئي،
تو سوا منهنجي لئه روشني ڪو نه آ.
ڪوئي آٿت ڏيڻ ڪو نه آيو هلي،
توڙي پنهنجا اٿم اجنبي ڪو نه آ.
مان ته ڳوڙهن سان بستر پسايو آ ”گل“
يار برسات ڪائي پئي ڪو نه آ.
**