وساري ڇڏيئي جي ته ارمان ڪونهي،
گهڻا ڏينهن رهندو ڪو مهمان ڪونهي.
ملي درد دل جي دوا ڪين ڪنهن کان،
رهيو هِـــن زماني ۾ لقمان ڪونهي.
فقط هڪ حسين ٿو رهي منهنجي من ۾،
پسند حور مونکي ۽ غلمان ڪونهي.
سهڻا سونهن تنهنجي جي تعريف سڀ ڪن،
سڄڻ تنهنجو ان ۾ ڪو نقصان ڪونهي.
پيو پيچ توسان جڏهن کان آ جاني،
نظر ۾ ڪو سهڻو ٻيو انسان ڪونهي.
**