تنهنجون ڳليون ۽ هي چاهتن جا سفر،
مون لئه آهين سدا راحتن جا سفر.
مان نه آهيان ٿڪو پنڌ توڏي ڪري،
تنهنجا درشن ۽ ٻيو زيارتن جا سفر.
سي ته ڪيڏا نه پيارا هيا پل پرين!
جيڪي بچپن ۾ ڪيا محبتن جا سفر.
ڄامشوري جون ڪيڏيون هوائون ٿڌيون،
ساٿ ۾ تون ۽ مان حُــجّــتن جا سفر.
سنهڙا توکي لٽا وار وکريل مٺي،
ٻانهون تنهنجون ڳلي بارشن جا سفر.
تو سوا ٻاٽ ساري حياتي ”ضمير“
تون وئين ته ويا روشنين جا سفر.
**