تنهنجي در تي ٿيندا سجدا مگر آهستي آهستي،
ڪندو مولا پنهنجا ميلا، مگر آهستي آهستي.
جي کولي وار هي ڪارا، وري محفل ۾ تون ايندين،
نوان ٻيهر غزل لکبا، مگر آهستي آهستي.
سجائي مرڪ چپڙن تي، ڏٺو جنهن پل تو جنهن جنهن ڏي،
چريا سڀ چاهه ۾ ٿيندا، مگر آهستي آهستي.
رڳو ”نادر“ نه ديوانو اڳيان تنهنجي سڄڻ سائين،
سوين ڪن سونهن کي سجدا، مگر آهستي آهستي. **