گهڙي لاءِ اهڙو نهاريو هيئه،
حياتي سڄي ئي جياريو هيئه.
نه آيو مون کي هوش آهي اڃا،
ڪهڙو جام جاني پياريو هيئه.
سڄو ساهه سرهاڻ منهنجو ٿيو،
جڏهن سڪ منجهان پئي نهاريو هئي.
هي تنهنجي هنر جو ئي آهي ڪمال،
مئي من کي جرڪي جياريو هيئه.
اکيون پير توڏي ڪري مان وڌيس،
ڏئي ڪوٺ جڏهين ته ساريو هيئه.
پکي ڪو نه واپس وريو شام ٿي،
بلنديءَ تي جنهن کي اڏاريو هيئه.
رهي ڇانوَ ”انجم“ نه آهي اُتي،
رهيا وڻ نه جاتي گذاريو هيئه.
**