توسان جو اڄ ڀاڪر پاتم،
سنڌوءَ مان ڄڻ وهنجي نڪتم.
آءٌ پکي آزاد هيس پر،
پيار جي ڦنڌ ۾ تو وٽ ڦاٿم.
ننڍڙي خطا جي معافي ڏيندم،
نيٺ ته آهيان ابنِ آدم.
نينهن اوهان جي ناچو بڻايو،
ڳليءَ ڳليءَ ۾ تولئه ڳاتم.
دنيا سان ڀل ڪيئن به هلان پر،
تنهنجي سر جو آهيان خادم.
خبر نه پئي هُو پير ڪڍي ويا،
دوکو ڏيندا دوست، نه ڄاتم.
تحفا منهنجا ڪونه قبوليئه،
پنڌ ڪري جي تولئه آندم.