جنگ جهيڙي وارا ماڻهو دربدر،
ڏاڍو برو ٿئي ٿو انهن جو حشر.
پيار جا پنڇي رهو ٿي ديس ۾،
خير جي هر هنڌ پُڄايو بس خبر.
ٻوٽو دهشتگردي جو پاڙان پٽيو،
چمن پوکيو پيار جو دل جي اندر.
ڪنهن جو قتل ڪائنات جو آهي قتل،
خوف ڪو دل ۾ خدا جو دوست ڌَر.
امن جو هٿ ۾ کڻو ”جمالي“ جهنڊو،
سنڌ جنت وارو ٿئي جيئن منظر.
**