دل اندر درد محسوس ٿئي ٿو پيو،
هو جڏهن ياد مون کي اچي ٿو پيو.
خود به خود پير منهنجا ٿا اڳتي وڌن،
ڄڻ ته محبوب جو در ڇڪي ٿو پيو.
ڪوئي هن کي بچائي وٺي جلد ۾،
عشق جي سمنڊ ۾ هو ٻڏي ٿو پيو.
هن کي ڪنهن آدميءَ جو سهارو نه آ،
پوءِ ڀي پوڙهو لٺ تي گهمي ٿو پيو.
هو جڏهن کان ملڻ مون سان ويو آ ڇڏي،
رنگ زندگي جو ڦٽندو وڃي ٿو پيو.
مون کي ”اڪبر“ جهان ۾ اڪيلو ڏسي،
موت ڀي روز سڏڙا ڪري ٿو پيو.
**