مان مسجد ۽ مندر وڃان ڪو نه ٿو،
قلب جي ڪعبي مان نڪران ڪو نه ٿو.
پائي جيءَ ۾ جهاتيون ٿو سجدا ڪيان،
تڏهن ڪاٿي سجدا ڪيان ڪونه ٿو.
ڏسي ۽ پسي ٿو جوڙيو جنهن جهان،
اکيون بند ڪري مان ڏسان ڪونه ٿو.
پڙهي تسبيون ظاهر زمانو سڄو،
ذڪر ڪيان مان باطن ڏسيان ڪو نه ٿو.
ٿا نيت جا بهرا ”جمالي“ ملن،
ڪڏهن ڪنهن اڳيان هٿ ٽنگيان ڪو نه ٿو.
**