وک وک تي ڪانڊيرا آهن،
دردن جا رڳي ديرا آهـــن.
جيون اُس جي وَر چڙهي ويو،
پاڇا ڪُل پاسيرا آهـــن.
اَمن جا پنڇي ڪاڏي اُڏي ويا،
خالي اڄ آکيرا آهـــن.
ڌارين تي ڪهڙو ڏوهه ڏيان مان،
پنهنجن جا ئي پيرا آهـــن.
ڪين اچان تنهنجي محفل ۾ مان،
ڪپڙا ڦاٽل ميرا آهـــن.
قسمت جو به قصور آ ڪهڙو،
ڀاڳن جا ڀي ويرا آهـــن.
ڪنهنجي ڪنهنجي پويان ڊوڙون،
سُــڀّ ’’ضــمّــيــر‘‘ لـــٽــيــرا آهـــن.
**