آزاد نظم
جڏهن تون ڏيئي جي لاٽ کي،
پنهنجي زلفن جي پاڇولي ۾،
اوجهل ڪري،
هوا جي تيز جهوٽن کان بچائيندي،
منهنجي من مندر کي اجالو ڪرڻ لئه،
پنهنجي نرم نازڪ هٿن ۾،
کڻي ايندين،
تڏهن ان ڏيئي لاٽ ۾،
تنهنجو مکڙو ٻهڪڻ لڳندو،
ڏيئي جي لاٽ،
تنهنجي ٻهڪندڙ مُک کي،
ڇهڻ جي ناڪام ڪوشش ۾،
رڌل رهندي،
تنهنجي دل جي ڌڪ ڌڪ،
توکي اتاولو ڪري ٿي،
۽ ٻڌائي ٿي
ته اها ڏيئي جي لاٽ نه آ،
پر اهو آئون آهيان،
جو تنهنجي جدائي ۾ تڙپان ٿو،
۽ چاهيان ٿو ته هڪ دفعو،
تنهنجي چمڪندڙ ڦلڙين واري مُک کي،
پنهنجين هٿن ۾ وٺان،
۽ خوبصورت ۽ گلابي ڳلن کي،
سدائين ڏسندو رهان.