ڪڏهن پنهنجي ضد تان هٽيو ڪو نه هو،
گهڙي هڪڙي ضد تان لٿو ڪو نه هو.
هيءَ هيڏي حياتي به ٿوري لڳي،
ٿيو تو مان منهنجو ڍو ڪو نه هو.
رڳو پيار پنهنجي ضرورت رهيو،
زماني کان ٻيو مون گهريو ڪو نه هو.
رکيو پاڻ بس دوستيءَ جو ڀرم،
تڏهن ئي اسان ڪجهه ڪڇيو ڪو نه هو.
خوشي هئي ته سڀ دوست پنهنجا هئا،
۽ ڏک ۾ ڪو پنهنجو رهيو ڪو نه هو.
نئين روپ ۾ روز نئون هو ستم،
هي هڪڙو، يا پهريون دفعو ڪو نه هو.
مڃائي ويو ڳالهه ”انجم“ اها،
مري ويو مگر ڪٿ جُهڪيو ڪو نه هو.
**