گيت
نهارڻ سان نِهوڙي تون ڪرين ناحق پيو خانَ.
کسي دل تون وئين مونکان ڪرين ڇو ٿو قهر يار،
وئي ٿي زندگي ساري خدا ڄاڻي زهر يار،
ڪري تو قيد زلفن ۾ ڇڏي منهنجي ته آ جان.
نه کائڻ نه ڪي پيئڻ اٿم توريءَ پرين ڇو جو،
دلاسن تي ڏني دل مون ڪري توکي پرين پنهنجو،
مگر تون بيوفا بڻجي ڪرين ڇو ٿو ايئن زيان.
ڇڏي هي سنگدل شوخي وفا وارا وفا ڪر تون،
جياري جيءُ جڏو منهنجو شفا وارا شفا ڪر تون،
ايئن هٿ توکي ڇا ايندو سڃاڻج پنهنجو تون شان.
ملي هڪ وار ”حاذق“ سان ڪري آغوش پنهنجي ۾،
پيارج جام الفت جو رهي جيئن گود تنهنجي ۾،
نشانبر نانءُ ٿئي تنهنجو سخا جو ڪر اهو تون دان.
**