ٻار کي مان ٻارُ ٿو ڪڇ ۾ ڏسان،
سئو مڻن جو بارُ ٿو ڪڇ ۾ ڏسان.
هوءَ سڄي ئي ڳار ٿي ويندي ڳري،
ڄڻ اهو ئي ڳار ٿو ڪڇ ۾ ڏسان.
اي خدا مونکي پيو ائين لڳي،
تخت کي ڪو دارُ ٿو ڪڇ ۾ ڏسان.
ٻار کي هڪ ٻاُر پرچائي پيو،
ٻيو نه ڪم ڪو ڪار ٿوڪڇ ۾ ڏسان.
ڇا چئي مان ڇا چوان انسان کي،
هي نئون ڄڻ وار ٿو ڪڇ ۾ ڏسان.
هاءِ ڦٿڪي ڄاڻ هوءَ ويندي مري،
ويڙهيل هي ڄار ٿو ڪڇ ۾ ڏسان.
پرورش آهي ڏکي ”اشفاق“ هي،
هڪ نه ٻه پر چار ٿو ڪڇ ۾ ڏسان.
**