سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڪتاب گهر پاران ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو ڪتاب نمبر (135) اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي گڏيل شاعريءَ جو ڪتاب ”نئون نئون مڌ آ“ سنڌ جي 16 شاعرن ۽ شاعرائن جي شاعريءَ تي مشتمل آهي، جن ۾ ڊاڪٽر غلام نبي ”صابر“ سڌايو، ڊاڪٽر ”حاذق“ جوڻيجو، ناشاد رشيد ”سنڌي“، اڪبر کرل، بشير آچو، شيخ ”فرازي“، وفا ٻرڙو، اشفاق چانڊيو، انجم قاضي ، ضمير ”حيدر“ چانڊيو، علي رضا، خيرل سيلرو، ماريه ڪنول، ايم يونس جمالي، نادر دايو ۽ ڪريم ”گل“ دايو شامل آهن.
هي ڪتاب مُرڪ پبليڪيشن شهداد ڪوٽ پاران 2014ع ۾ ڇپايو ويو، جنهن جو مرتب مرتضيٰ لغاري آهي. اسان ٿورائتا آهيون پياري مرتضيٰ لغاريءَ جا جنهن هن ڪتاب جي سافٽ ڪاپي سنڌ سلامت تي پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني.
اوهان سڀني دوستن، ڀائرن، سڄڻن، بزرگن ۽ ساڃاهه وندن جي قيمتي مشورن، راين، صلاحن ۽ رهنمائي جو منتظر.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
مهاڳ: پراڻي مڌ جا نوان پياڪَ
پاڪ ڌرتيءَ مٿان باک ڦٽندي رهي،
جِت نينهن نِپي جت پيار پلي،
وساري ڇڏيئي جي ته ارمان ڪونهي،
سينگار خود رکي ٿو دلدار جي ضرورت،
زندگي بي ڪيف ۽ بيڪار ڪو آهي سفر،
ميوي ڪڙي جو وڻ ڪو، ڦردار ٿيو ته ڇا ٿيو،
عشق اول ٿو اچي ڪنهن خيال ۽ خمار سان،
لعل لَب ڳاڙها گلابي يار ٿا موهي وجهن،
باغ ۾ گلڙا ٽِڙن توساڻ هٿ هٿ ۾ هجي،
اڄ زماني جي عجائب چال نياري ٿو ڏسان،
اوهان تي جا آئي بهار-شباب،
ڪيم دانهون مان اُڀ ڦاڙي نه ٻڌو دلدار منهنجو سڏ،
آ برابر پرينءَ جي چمڪ چنڊ ۾،
حال نه ڄاڻي هينئڙي جو ڪو،
ڇڏ پکي پڃرو پرَنَ جو خير گُهر،
سوچ سُرهو سفر لوچ لهجو ته ٿيو،
چاهه چمان ٿو چانڊوڪيءَ ۾،
تو جي پڪ آ ڏني پيار ۾ او سکي،
تاريخ گواهه رهندي، هر ڪنهن کي خبر آهي.
ٿڌيون هيءُ ڪيڏيون گُهلن ٿيون هوائون،
پاڻ کي مان ڀلائي سگهان ٿو مگر،
تنهنجي تصوير کي مان ڏسي ٿو روئان،
دل اندر درد محسوس ٿئي ٿو پيو،
اجنبي پنهنجو نالو ٻڌائي وڃو،
روح کي راحت ملي توکي ڏٺو،
مان ئي ناهيان المين جي شهر ۾،
اڱڻ ۾ اميدن جو ٻاري ڏيئو،
خماريل اکين کي کڻي جو ڏٺائين،
مور نه موٽيا ماڳن تي آ رات انڌيري ڇائنجي وئي،
وڃي رت پئي روئندي اُٺن جي پٺيان،
پاڻ پنهنجي خوشيءَ لئه ٽانڊا،
مون کي ڀي آسمان آ پنهنجو،
ادائن جو اظهار سمجهي نه ٿو،
سونهن ڏسي دل ٺاريان ويٺو،
تو پٺيائون راهه ۾ گم ٿي وئي،
تو پڄاڻان عذاب ڀوڳيان ٿو،
دل ۾ تنهنجي سار او سائين!
تنهنجا سپنا تنهنجون سارون،
ڏينهن اوهان، جو رات اوهان جي،
هي حسرتن جا لاشا، کڻون ڪيستائين،
مرڪن جا موتي تون ميڙي هلي آ،
پِپِر جي پنن جيئن ڇڻي زندگي ٿي،
ڪو ته ڪڪرن کي چئي وسو يارو،
لُڙڪن سان تَر بڻيل ها، منهنجا هي نيڻ ها،
خدايا! حسن وارن لئه هميشه روئڻو پوندو،
وساريم گھڻو ئي مگر ياد آيو،
قلم ڪيئن ڪيا تو سر، پڇين ٿو ڇا ڪيو آهي،
ڪتابن کي هاڻي پڙهي ڪير ٿو،
زندگي توکان گهريو مون ايترو،
ٻار کي مان ٻارُ ٿو ڪڇ ۾ ڏسان،
پورو نالو : دين محمد قاضي
پنهنجا هوندي ڀي ڪٿي پنهنجا رهيا،
ڪيئن الائي هَئي ڪٿا منهنجي هُئي،
جنهن سمي هوءَ سانوري وڇڙي وئي،
گهڙي لاءِ اهڙو نهاريو هيئه،
ڪڏهن پنهنجي ضد تان هٽيو ڪو نه هو،
نه ٿو درد جيسين جي پائي اُهو،
اکين ۾ اچي عشق داخل ٿيو هو،
تنهنجون ڳليون ۽ هي چاهتن جا سفر،
جھانجھريون پيرن ۾ پائي مان پرين نچندو رهيم،
جيڪي لار ڪري لبڙن تي لڙيا، لڙڪن جو قدر توکان نه پڳو،
اکيون! تڪيو نه راهه، هاڻي ڪير ايندا،
قرب منهنجي کي ڏني تو موٽ آ تڪرار جي،
حَسين ماڻهو حَسين شامون، ڪڏهن گذاريو اسان سان گڏجي،
نانگ نظرن جا بڇي ڪيئي ڇڏيئه،
سهڻا سونهن تنهنجي ڏسڻ جي ڪيان ٿو،
زندگي توکي ڏنم، تو ڇا ڏنو؟
عشق اوٿر جيان پيو ٿو اڏندو اچي،
درد جاڳي پيا رات ساري رنم،
گذري ويل صدي جا، تازا زخم رکيا هن،
ڀونءِ ڏاڍي تتي تيز تڪڙا هلو،
روز راهون تڪي جُهري پئي آ،
ڪنهن جو جلوو ٿي زلزلو آيو،
رات روئندي ڪٽي ياد توکي ڪندي،
خاموش زندگي آ، خاموش هر خوشي آ،
ٿڪا نيڻ ناهن اڃا روئي روئي،
هيءَ ڏکن ۾ زندگي ساري ٿي گذري، ڇا ڪجي،
سونهن سان سِرڙو لڳي هر هر مٺا،
شهدادڪوٽ پيارن ماڻهن جو آستانو،
جو وفادار ٿئي يار اهڙو ڪبو،
نه سهڻن ۾ اهڙو ڪو سهڻو سُجهي جو،
پيار کان تون ڌار ناهين او پرين!
تنهنجي راهه ۾، نيڻ اٽڪيا رهيا،
شهرتن جي ڊوڙ ۾ زندگي رهجي وئي،
اڄ ڪنهن پيار جو اظهار ڪيو ته،
يار جو ديدار مون لئه ڪافي آ،
ٺاهه اڳتي لاءِ ڪجهه آهين هتي مهمان تون،
انتظاريءَ جون گهڙيون ڪٽجن نه ٿيون،
حياتيءَ کي ڪو ئي سهارو کپي ٿو،
سرنهن ڦولاري آهي دلبر مون سان اچي تون هاڻي مل،
مان مسجد ۽ مندر وڃان ڪو نه ٿو،
پري پردو هٽائي ڇڏ لڪين ڇو ٿو حجابن ۾،
جنگ جهيڙي وارا ماڻهو دربدر،
ڪو تنهنجي حسن جو جواب نه آ،
ڪنهن به پل ڪين موت ٽاري ٿو،
تنهنجي در تي ٿيندا سجدا مگر آهستي آهستي،
وفائن جي بدلي جفا ٿي ملي،
پيار جي بدلي پٿر نه گهرجي،
ديد تنهنجي ئي عيد منهنجي آ،
دور ٿي وئين پرين، ڪا خوشي ڪو نه آ،
سونهن تنهنجي ثواب جهڙي آ،
تنهنجي يادن ۾ عمر گذري وئي،
تنهنجي راهه نهاريان ويٺو،
ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا
ھيستائين ڪابہ ريٽنگ ناھي مِلي
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
