نانگ نظرن جا بڇي ڪيئي ڇڏيئه،
مان نه هڪڙو پر ڏنگي ڪيئي ڇڏيئه.
دانهن ڏيان ڪنهن کي تنهنجي اي موت مُئا!
گھوٽ مائَن کان کسي ڪيئي ڇڏيئه.
تون ڪري سينگار نڪتي منَ جڏهن،
واٽ ويندڙ ڀي ونگي ڪيئي ڇڏيئه.
چاههُ تنهنجي ست رنگي چوليءَ جيان،
چاهَه اهڙي ۾ رنگي ڪيئي ڇڏيئه.
تو نهارڻ لئه کڻي اک جو ڏٺو،
تير نظرن سان انگي ڪيئي ڇڏيئه.
**