پاڻ پنهنجي خوشيءَ لئه ٽانڊا،
ايئن نه ٿيو دوستيءَ لئه ٽانڊا.
ڀروسي جي اکين چيو بڻيا،
آدمي، آدميءَ لئه ٽانڊا.
تون نه آن شاعري جي موسم ۾،
ٿو ڏسان شاعريءَ لئه ٽانڊا.
ڪجهه نه ٿيڻ جي ميار ها چلهه ۾،
هن رکيا جي ڪُنيءَ لئه ٽانڊا.
تو وئي دڳ وتو ”فرازي“ جو،
سو ٿيو زندگيءَ لئه ٽانڊا.