اکيون! تڪيو نه راهه، هاڻي ڪير ايندا،
ڇو ٿو سَٽون کائين ساهَه! هاڻي ڪير ايندا!
نه مالهي نه بلبل، نه ئي يار گلشن،
گُل سُڪي ٿيا پاهه، هاڻي ڪيرُ ايندا!
اڙي چنڊ! ڪهڙي ڪٿا تون پڇين ٿو،
ويا لنگھي ڪيئي ماهه، هاڻي ڪيرُ ايندا!
آڌي ويلي روئين پيو ڇو تون شاعر!
ڪنهن لئه ڀرين پيو آهه، هاڻي ڪيرُ ايندا!
رڳو غم جي محفل ”ضمير“ آ جيون ۾،
پوءِ ڀي ڇڏيو ناهي چاهه، هاڻي ڪيرُ ايندا!
**