نه ٿو درد جيسين جي پائي اُهو،
ڇا محبت جر معنى ٻڌائي اُهو.
هُجي دل جنهين جي ڪشادي ته پو،
ڀلي عشق ڏي وک وڌائي اُهو.
جو ڄاڻي سمورو ته ئي ڳوٺ ٿو،
پيو ڳالهه سائي لڪائي اهُو.
اکيون منتظر هن حڪم جون رهيون،
ڏئي ڪوٺ جڏهين گهرائي اهُو.
چئي سامهون جيڪو نه ٿو مان سگهان،
ورائي پُڇي ٿو ورائي اُهو.
سڄي زندگي جنهن جي پوڄا ڪئي،
ويو شخص مون کي رُلائي اُهو.
رڳن ۾ جو رلجي وڃي ساهه جان،
ڪجي ڇا جي ”انجم“ ڏکائي اُهو.
**