نظم 2
بي رحم بي حس ۽ پٿر دل آهيان..!
مگر دنيا کي ڪيئن سمجهايان،
ته سچو پيار ماڻهن،
ازل کان بيوفا شين سان ڪيو آهي.
۽ شايد تون مون سان پيار ڪيو،
منهنجو قصور..؟؟
نه نه بلڪل نه تنهنجي زندگي جي محبوب،
منهنجي ڪجهه جذباتي ٻولن جي ڪري،
توسان بيوفائي ڪري وئي.
منهنجو جرم ته فقط ايترو هيو،
جو مون ان احساس کي تڏهن سمجهو،
جڏهن تنهنجون اکيون مٽيءَ ۾ سانت ٿي ويون.
۽ تنهن مرڪن جا جلترنگ هاڻ،
ڪو به آواز ۽ آلاپ نه ڏئي سگهندا.
سو اها احساس محرومي،
مون کي نه ڪنهن جو ٿيڻ ٿي ڏئي..!!
۽ نه زندگي ۾ ڪنهن کي اچڻ ٿي ڏئي.
اها سزا آهي منهنجي،
جيڪا شايد مون پنهنجي لاءِ پاڻ تجويز ڪئي آهي.
**