ڪيئن الائي هَئي ڪٿا منهنجي هُئي،
روز ڪائي نئين سزا منهنجي هُئي.
سي اڳي منهنجا پڪا هونئن يار ها،
جن ڪئي توسان گلا منهنجي هُئي.
جام خالي ٿي ويا سڀ اوچتو،
پياس توڙي جو اڃا منهنجي هُئي.
لهجو هن جو تير ٿي دل تي لڳو،
عمر ڀر جنهن کي دعا منهنجي هُئي.
تنهنجي وڇڙڻ بعد ڄڻ بڻجي وئي،
شاعري سٽ سٽ قصا منهنجي هُئي.
شل اچين، منهنجو ٿئين،تنهنجو ٿيان،
بس دعا هڪ ئي اها منهنجي هُئي.
تو کلي”انجم“ کيڪاريو غير کي،
اوچتو ٿي دل ڳڀا منهنجي هُئي.