پهريان توکان پڇي ٿي،
پو هوا توکي ڇهي ٿي.
جنهن طرف ٿي هوءَ نهاري،
روشني تنهن طرف ٿئي ٿي.
سونهن هن جي آهه اهڙي،
جئين پوک گلن جي پچي ٿي.
سار سهڻي جي لڳي ائين،
آڳ جئين من ۾ مچي ٿي.
مور جھڙي ٽور هن جي،
ناچڻي جئين ڪا نچي ٿي.
**
شاعري
نئون نئون مڌ آ
هي گڏيل شاعريءَ جو ڪتاب ”نئون نئون مڌ آ“ سنڌ جي 16 شاعرن ۽ شاعرائن جي شاعريءَ تي مشتمل آهي، جن ۾ ڊاڪٽر غلام نبي ”صابر“ سڌايو، ڊاڪٽر ”حاذق“ جوڻيجو، ناشاد رشيد ”سنڌي“، اڪبر کرل، بشير آچو، شيخ ”فرازي“، وفا ٻرڙو، اشفاق چانڊيو، انجم قاضي ، ضمير ”حيدر“ چانڊيو، علي رضا، خيرل سيلرو، ماريه ڪنول، ايم يونس جمالي، نادر دايو ۽ ڪريم ”گل“ دايو شامل آهن.
- 4.5/5.0
- 9928
- 738
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مرتضيٰ لغاري
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- فهرست
- ارپـنــا
- سنڌ سلامت پاران
- پبلشر نوٽ: اندر جا احساس
- مهاڳ: پراڻي مڌ جا نوان پياڪَ
- ڊاڪٽر غلام نبي ”صابر“ سڌايو
- تعارف ::
- پاڪ ڌرتيءَ مٿان باک ڦٽندي رهي،
- جِت نينهن نِپي جت پيار پلي،
- اُٿ ٽوڙ وري زنجيرن کي،
- وساري ڇڏيئي جي ته ارمان ڪونهي،
- سينگار خود رکي ٿو دلدار جي ضرورت،
- سُندر ماڻهو سوڀيا وارا،
- انب جي وڻ تي سائو طوطو،
- زندگي بي ڪيف ۽ بيڪار ڪو آهي سفر،
- ڪافيون :: ڊاڪٽر غلام نبي ”صابر“ سڌايو
- توسان منهنجو پيار،
- آزاد نظم
- نظم
- نظم :: 2
- آزاد نظم
- ڊاڪٽر ”حاذق“ جوڻيجو
- تعارف
- *** نعت ***
- منقبت
- ڀٽائي
- ميوي ڪڙي جو وڻ ڪو، ڦردار ٿيو ته ڇا ٿيو،
- عشق اول ٿو اچي ڪنهن خيال ۽ خمار سان،
- لعل لَب ڳاڙها گلابي يار ٿا موهي وجهن،
- باغ ۾ گلڙا ٽِڙن توساڻ هٿ هٿ ۾ هجي،
- اڄ زماني جي عجائب چال نياري ٿو ڏسان،
- اوهان تي جا آئي بهار-شباب،
- ڪيم دانهون مان اُڀ ڦاڙي نه ٻڌو دلدار منهنجو سڏ،
- ضرورت
- گيت
- غزل
- ”ناشاد“ رشيد سنڌي
- تعارف
- غزل
- آ برابر پرينءَ جي چمڪ چنڊ ۾،
- حال نه ڄاڻي هينئڙي جو ڪو،
- ڇڏ پکي پڃرو پرَنَ جو خير گُهر،
- نه شڪوه ڪوئي قدرت کان،
- سوچ سُرهو سفر لوچ لهجو ته ٿيو،
- چاهه چمان ٿو چانڊوڪيءَ ۾،
- نظم
- تو جي پڪ آ ڏني پيار ۾ او سکي،
- وائي
- تاريخ گواهه رهندي، هر ڪنهن کي خبر آهي.
- ٽيڙو
- بيت
- اڪبر کرل
- تعارف
- غزل
- ٿڌيون هيءُ ڪيڏيون گُهلن ٿيون هوائون،
- درد سان ڀرپور آهي زندگي،
- پاڻ کي مان ڀلائي سگهان ٿو مگر،
- تنهنجي تصوير کي مان ڏسي ٿو روئان،
- دل اندر درد محسوس ٿئي ٿو پيو،
- اجنبي پنهنجو نالو ٻڌائي وڃو،
- روح کي راحت ملي توکي ڏٺو،
- هن قدم جو رکيو صحن ۾ آ،
- سخت سردي ۾ باهه ٻاري ٿو،
- سنڌ تان جان به آ قربان،
- اڄ آيو آ يار اچانڪ،
- وائي
- بشير آچو
- تعارف
- غزل
- ارمانن کي چيري ڦاڙي،
- گيت
- مان ئي ناهيان المين جي شهر ۾،
- اڱڻ ۾ اميدن جو ٻاري ڏيئو،
- مان صحرا جي ڪا واري هان،
- خماريل اکين کي کڻي جو ڏٺائين،
- مور نه موٽيا ماڳن تي آ رات انڌيري ڇائنجي وئي،
- چوسٽا
- نثري نظم
- هي دنيا گھڻي وڏي آ
- اي بهار جي ٺريل رات!
- اي بي درد وقت!
- جدائي جا درد!
- شيخ فرازي
- تعارف
- غزل
- اوهان جي پار جا سپنا،
- ڪا رات گلابن جهڙي آ،
- وڃي رت پئي روئندي اُٺن جي پٺيان،
- روز وڌن ٿا پار ڏکن جا،
- پاڻ پنهنجي خوشيءَ لئه ٽانڊا،
- مون کي ڀي آسمان آ پنهنجو،
- زندگي جو بچاءُ آ پيارا،
- شام جي احساس جهڙي شاعري،
- ادائن جو اظهار سمجهي نه ٿو،
- سونهن ڏسي دل ٺاريان ويٺو،
- اک جا اُلڪا، فرازي!
- ڪيترو ڪمزور آهيان دوستو!
- تو پٺيائون راهه ۾ گم ٿي وئي،
- وفا ٻرڙو
- تعارف
- غزل
- تو پڄاڻان عذاب ڀوڳيان ٿو،
- نيڻن جو پنڌ پرينءَ ڏي،
- دل جو درد ٻڌايان توکي،
- رات جڏهن هوءَ آئي،
- دل ۾ تنهنجي سار او سائين!
- دين ڌرم ڌرتي آ،
- تنهنجا سپنا تنهنجون سارون،
- جيئن جو گيت چپن ڪو ڳايو،
- ڏينهن اوهان، جو رات اوهان جي،
- هي حسرتن جا لاشا، کڻون ڪيستائين،
- نيڻن کي اوجاڳا ٿي پيا،
- مرڪن جا موتي تون ميڙي هلي آ،
- تو بن جيون منهنجا سائين!
- اشفاق چانڊيو
- تعارف
- غزل
- پِپِر جي پنن جيئن ڇڻي زندگي ٿي،
- ڪو ته ڪڪرن کي چئي وسو يارو،
- لُڙڪن سان تَر بڻيل ها، منهنجا هي نيڻ ها،
- خدايا! حسن وارن لئه هميشه روئڻو پوندو،
- وساريم گھڻو ئي مگر ياد آيو،
- قلم ڪيئن ڪيا تو سر، پڇين ٿو ڇا ڪيو آهي،
- ڪتابن کي هاڻي پڙهي ڪير ٿو،
- زندگي توکان گهريو مون ايترو،
- پاري ۾ ڀي پگهر نڪتو،
- ٻار کي مان ٻارُ ٿو ڪڇ ۾ ڏسان،
- پهريان توکان پڇي ٿي،
- نظم
- هزارن جي هجومن ۾،
- انجم قاضي
- پورو نالو : دين محمد قاضي
- غزل
- پنهنجا هوندي ڀي ڪٿي پنهنجا رهيا،
- ڪيئن الائي هَئي ڪٿا منهنجي هُئي،
- جنهن سمي هوءَ سانوري وڇڙي وئي،
- گهڙي لاءِ اهڙو نهاريو هيئه،
- ڪڏهن پنهنجي ضد تان هٽيو ڪو نه هو،
- نه ٿو درد جيسين جي پائي اُهو،
- اکين ۾ اچي عشق داخل ٿيو هو،
- وائي
- وائي2
- ضمير ”حيدر“ چانڊيو
- تعارف
- غزل
- توسان جو اڄ ڀاڪر پاتم،
- وک وک تي ڪانڊيرا آهن،
- تنهنجون ڳليون ۽ هي چاهتن جا سفر،
- جھانجھريون پيرن ۾ پائي مان پرين نچندو رهيم،
- جيڪي لار ڪري لبڙن تي لڙيا، لڙڪن جو قدر توکان نه پڳو،
- اکيون! تڪيو نه راهه، هاڻي ڪير ايندا،
- قرب منهنجي کي ڏني تو موٽ آ تڪرار جي،
- حَسين ماڻهو حَسين شامون، ڪڏهن گذاريو اسان سان گڏجي،
- نانگ نظرن جا بڇي ڪيئي ڇڏيئه،
- سهڻا سونهن تنهنجي ڏسڻ جي ڪيان ٿو،
- زندگي توکي ڏنم، تو ڇا ڏنو؟
- عشق اوٿر جيان پيو ٿو اڏندو اچي،
- درد جاڳي پيا رات ساري رنم،
- علي رضا
- تعارف
- پنهنجيءَ دل تي
- تنهنجي لاءِ هر شيءِ
- ڪچهري ڪنداسين
- موت
- خيرل سيلرو
- تعارف
- غزل
- گذري ويل صدي جا، تازا زخم رکيا هن،
- ڀونءِ ڏاڍي تتي تيز تڪڙا هلو،
- روز راهون تڪي جُهري پئي آ،
- ڪنهن جو جلوو ٿي زلزلو آيو،
- توسوا آ ڏکي زندگي،
- رات روئندي ڪٽي ياد توکي ڪندي،
- خاموش زندگي آ، خاموش هر خوشي آ،
- ٿڪا نيڻ ناهن اڃا روئي روئي،
- هيءَ ڏکن ۾ زندگي ساري ٿي گذري، ڇا ڪجي،
- سونهن سان سِرڙو لڳي هر هر مٺا،
- شهدادڪوٽ پيارن ماڻهن جو آستانو،
- گيت
- جو وفادار ٿئي يار اهڙو ڪبو،
- نه سهڻن ۾ اهڙو ڪو سهڻو سُجهي جو،
- ماريه ڪنول
- تعارف
- غزل
- وءَ جا ڪامڻي آهي.
- جو پيار بنا هوندو،
- پيار کان تون ڌار ناهين او پرين!
- پيار ۾ اُڻي پئي،
- تنهنجي راهه ۾، نيڻ اٽڪيا رهيا،
- شهرتن جي ڊوڙ ۾ زندگي رهجي وئي،
- تو ته چيو هو مٺڙا سائين،
- نظم
- فقيري رنگ ۾ رڱجي.
- آزاد نظم
- نظم 2
- اڄ ڪنهن پيار جو اظهار ڪيو ته،
- ايم يونس جمالي
- تعارف
- غزل
- يار جو ديدار مون لئه ڪافي آ،
- ٺاهه اڳتي لاءِ ڪجهه آهين هتي مهمان تون،
- واهه رنگي جا رنگ ڏٺاسين،
- انتظاريءَ جون گهڙيون ڪٽجن نه ٿيون،
- حياتيءَ کي ڪو ئي سهارو کپي ٿو،
- سرنهن ڦولاري آهي دلبر مون سان اچي تون هاڻي مل،
- مان مسجد ۽ مندر وڃان ڪو نه ٿو،
- پري پردو هٽائي ڇڏ لڪين ڇو ٿو حجابن ۾،
- جنگ جهيڙي وارا ماڻهو دربدر،
- گيت
- ڪو تنهنجي حسن جو جواب نه آ،
- چوسٽا
- نادر دايو
- تعارف
- غزل
- زندگي هي عذاب ساري آ،
- ڪنهن به پل ڪين موت ٽاري ٿو،
- تو خدائي اڃان ڏٺي ناهي،
- اکين کي اوسيئڙو ڏيئي،
- تنهنجي در تي ٿيندا سجدا مگر آهستي آهستي،
- وفائن جي بدلي جفا ٿي ملي،
- دل ۾ ڪهڙي اڃا خوشي آهي.
- سهڻن جو سردار مٺا تون،
- چئوسٽا
- پيار جي بدلي پٿر نه گهرجي،
- ڪريم ”گل“ دايو
- تعارف
- غزل
- توسان دلڙي ڦاٿل آهي،
- دل جا رشتا ٽوڙي وئي آ،
- ديد تنهنجي ئي عيد منهنجي آ،
- مون کي توسان پيار جانان،
- دور ٿي وئين پرين، ڪا خوشي ڪو نه آ،
- سونهن تنهنجي ثواب جهڙي آ،
- تنهنجي يادن ۾ عمر گذري وئي،
- تنهنجي راهه نهاريان ويٺو،
- آزاد نظم
- واهڻ واهڻ وستي وستي،
- نثري نظم
- ٽيڙو
پو هوا توکي ڇهي ٿي.
جنهن طرف ٿي هوءَ نهاري،
روشني تنهن طرف ٿئي ٿي.
سونهن هن جي آهه اهڙي،
جئين پوک گلن جي پچي ٿي.
سار سهڻي جي لڳي ائين،
آڳ جئين من ۾ مچي ٿي.
مور جھڙي ٽور هن جي،
ناچڻي جئين ڪا نچي ٿي.
**