هن قدم جو رکيو صحن ۾ آ،
ٿي اضافو ويو خوشين ۾ آ.
هن جو ٻاهن جو هار پارايو،
ساهه پئجي ويو لڱن ۾ آ.
ڪيئن هن کي ڀلا وساريندس؟
هو ته رهندو سدا اکين ۾ آ.
جيڪا خوشبوءِ هن ۾ هوندي هئي،
ساڳي خوشبوءِ سندس خطن ۾ آ.
ڪهڙو تڪرار ۾ مزو آهي،
جيڏو هن پيار ۽ امن ۾ آ.
پيار جيڏو آ سنڌ پنهنجي ۾،
ايڏو ”اڪبر“ نه ڪنهن وطن ۾ آ.
**