نظم
سُمهي رهي ٿي سانجهي ٽاڻي،
منهنجي ساهه کي آ سيباڻي،
پنهنجو هن کي ميت چوان ٿو،
ان لاءِ پيارو گيت لکان ٿو،
بات ان جي آهي نرالي،
صبح سويري اٿندي آهي،
نام رام جو ڳهنندي آهي،
پنهنجو پاڻ کان پڇندي آهي،
ڪنهن کي ڪنهن کي ڪيان پرنام،
هر صورت ۾ آهي رام.
ڇم ڇم ڇيرون پائي ٿي،
شبد شيوَ جا ڳائي ٿي،
من من کي ريجهائي ٿي،
سندر سُر سُڻائي ٿي،
اهڙي سندر آهي سيتا،
لوڪ سڄو آ ان جي نيتا.
هڪ ڏينهن راجا آيو رهندو،
بن بن کي واچيندو ڏسندو،
مندر مندر پوڄا پنندو،
پير سيتا جو پڇندو پڇندو،
پيهي آيو ان در ۾،
سيتا واري مندر ۾،
راجا جو سنجوڳ ٿيو،
گهر گهر ۾ آ ڀوڳ پيو.