تو پٺيائون راهه ۾ گم ٿي وئي،
زندگي ويساهه ۾ گم ٿي وئي.
جا سمنڊ کان ٽپي آئي هئي،
سا ته وهندڙ واهه ۾ گم ٿي وئي.
محبتن جي پيچرن تي چاندني،
موت واري چاهه ۾ گم ٿي وئي.
ڪا نه لاهي پير ٿي کٽ تان ڪڏهن،
ڪا ويچاري گاهه ۾ گم ٿي وئي.
جو نه سمجهي وقت کي هليو ته ان جي،
شاعري وهه واهه ۾ گم ٿي وئي.
اڄ ”فرازي“ هو پڇيو آڪاش کان،
ڳالهه ڇو هو ڳاهه ۾ گم ٿي وئي.
**