موت
ايترو خراب ته نه آهي.
زندگي ايتري سٺي هجي ها ته
ٻار ڄمڻ سان
روئيندو نه اچي ها.
**
هُن جي چهري تي
تر جو نشان آهي
جيئن رات جي چهري تي چنڊ.
**
تنهنجيون اکيون منهنجي مٿان
ڀؤنرن وانگر ڀيرا ٿيون ڏين
ڇا انهن کي خبر نه آهي
ته مان مرجهائجي ويو آهيان.
**
تو چيو هو
’موٽي ايندس‘
مان رستن سان
ٽاريون رکائي ڇڏيون
هاڻي انهن کي ماڻهو
’سمبارا‘ ٿا سمجهن
ڪنهن چيو هو
مان موهن جي دڙي جي مٽي آهيان.
**
توکي ڇا ڇا وڻندو آهي؟
ڪيئن چوان
ته
هيٺان زمين
مٿان آسمان ڪونهي
اگر چوين ها
۽ تون پڇين مونکان
توکي ڇا وڻندو آ؟
منهنجو آسمان به تون آن
منهنجي زمين به تون آن.
**
محبت جي سائنس
اهو ثابت ڪري چڪي آهي
اک انڌي ٿيندي آهي
تنهنجي ڳولها
نڪتل منهنجي اک
جي روشني تون ئي ته آهين
تون ئي منهنجو سج آهين
تون ئي منهنجو چنڊ آهين.
**
گهڻو سوچيو اٿم
۽ گهڻو ڀوڳيو اٿم
هُن جي لاءِ
دل اندر نفرت رکان
نفرت رکڻ جي باوجود به
هُن سان محبت ٿي ويندي آهي.
**
دنيا جي تاريخ جا
اربين صفحا
توتي لکيل آهن
ڇو ته تون
دنيا
تاريخ
انسان
۽ محبت جو
مخالف رهيو آهين.\
**
دل جي ڌرتيءَ تي
زلزلو محسوس ٿيو
مان سمجھي ويم
توئي ياد ڪيو آهي.
**
سانوري شام.
درياءَ ڪناري تي.
پڇيومانس؛
ڪيتري محبت ٿو ڪرين؟
پاڻيءَ ۾ پٿر اڇلائيندي
هِن جي گهرائيءَ جيتري.!
**
9 جنوري
جنم جو ڏينهن
جڏهن ياد ايندو آ.
اُهو احساس
ڏياريندڙ آهي.
ته
زندگيءَ جا
سڀئي سال.
مون گذاريا آهن
تنهنجي عبادت ۾.
**
خواب ۽ خوشبو
ٻئي آزاد روح آهن.
ٻئي قيد نه ٿي سگهندا
منهنجا خواب
تنهنجي خوشبو...!
**