انسان مٿان ظلم ڇو انسان ڪري ٿو،
انسان ڪري جيئن نه حيوان ڪري ٿو،
الله جو انسان تي ويساهه هيو پر،
جنت ۾ رهي پوءِ به غلطان ڪري ٿو.
ظلمات جي ڪوٽن کي ڪيرائڻ ته ڏکيو آ،
مايوس ٿي انسان ڪو ارمان ڪري ٿو.
مظلوم جي دانهن کي ڪو ورنائي ڪٿي ٿو،
لڙڪن جا روان روز هي طوفان ڪري ٿو.
خاموش خدا ڇو آ ستم ظلم جي هوندي،
محشر جو بپا ڇو نه هو ميدان ڪري ٿو.
انصاف جي آواز کي ڪُچلي ٿو زمانو،
سنسار سان ناحق پيو نادان ڪري ٿو.
ڏمريل آ وڏيرو جو وڏيري به وڙهي اٿس،
نادان کي روڪيو جو هو نقصان ڪري ٿو.
‘‘اطهر’’ تي عطا آهي رهي روز ازل کان،
مولا جو مٿس قرب ۽ احسان ڪري ٿو.
**