ڳاڙهو جوڙو ٻي نالي جو تنهنجي بدن تي ڪيئن ڏسان مان،
منهنجو دامن ڪنڊا ڪنڊا ڳوڙها تنهنجا ڪيئن اگهان مان.
جيئن جو تنهنجي نرم هٿن تي، ميندي رچائي تنهنجي سهيلين،
قيامت جهڙو منظر مون لئه قيامت کان گهٽ ڪيئن لکان مان.
اڄ به ته منهنجي ساهن ۾ آ تنهنجي هر هڪ ساهه جي خوشبوءِ،
گڏجي ساهه کنياسين پهريان هاڻي هيڪل ڪيئن کڻان مان.
تنهنجي سونهن يا عشق هي منهنجو دشمن بڻيو پنهنجو هردم،
ڪيئن وياسين وڇڙي جانان ويٺي ويٺي روز لڇان مان.
‘‘تاج’’ تڏهن ئي روئان ٿو پيو، پيار لُٽي ڪو ويو آ منهنجو،
روح سڄو رت ڇاڻ ٿيو آ گهاوَ ڀلا سي ڪيئن ڀريان مان.
**