وَري وَري ته وکرجي لُڇي لُڇي لوڙيو،
ذرو ذرو ته ڳنڍي پاڻ کي اٿم جوڙيو.
نه ساهه ساهه ۾ ماپي اڃُي اميد مئي،
قسم ڀرم ۽ تو دل کي ٽڪر ڪري ٽوڙيو.
جفا جفا ۽ جبر ۾ ڪثر ڇڏي ڪهڙي،
جسم جگر ته ٺهيو روح کي به تو روڙيو.
نه پاڻ لاءِ انهن جو اندر ٺريل آهي،
حقيقي سچ چوڻ سان منهن گهڻن موڙيو.
لُڇيم ته خير خواهه ٿيا اچي اهي ئي جن،
ڇڏيو طوفان ۾ تنها ۽ ٻوڏ ۾ ٻوڙيو.
عليل حال المناڪ هن وڇوڙي ۾،
چپي چپي تي اوهانکي ‘‘دراز’’ دل ووڙيو.
**