مونکان منهنجي سکي رُٺل آهي،
ڄڻ ته دنيا سڄي رُٺل آهي.
جيئن مون کان پري ٿي وئي آهي،
تيئن ئي شاعري رُٺل آهي.
ايترو تنها ٿي ويو آهيان،
ڄڻ ته دنيا سڄي رُٺل آهي.
گهر کان نڪري به مان وڃان ڪاڏي،
شهر جي هر گهٽي رُٺل آهي.
رات ڀر چنڊ تون به جاڳين ٿو،
توکان ڀي ڇا سکي رُٺل آهي؟
**