ڪٿي قرار ڪرڻ لئه وٺان مزو ڪوئي.
ڪٿي ملي ته خريدي اچان مزو ڪوئي.
ڪجي ته ڪيئن ڪجي ڪو اگر ڪجي پيدا،
ڏيو صلاح ته پيدا ڪيان مزو ڪوئي.
تمام ڏيهه ۾ هر ڪو ٽٽل ڦٽل آهي،
اداس حال ۾ ڪنهن کان گهران مزو ڪوئي.
عذاب درد اداسيون پري پري تائين،
خوشي نه چين ڪٿي ٿو ڏسان مزو ڪوئي.
سکيو نه جي ته سڄو هي جهان يار ڏکيو،
نه پاڻ وٽ، نه مليو ٻي وٽان مزو ڪوئي.
‘‘دراز’’ جي نه لکيل بخت ۾ سڪون الا!
لٽيان ته ڪيئن ڀلا وقت کان مزو ڪوئي.
**