ڪٿي چنڊ تارا دوا زندگيءَ جي،
نه ٿيا هي نظارا دوا زندگيءَ جي.
ڪڏهن سمنڊ ڀي ڪين حالي ٿيو آ،
نه ئي ٿيا ڪنارا دوا زندگيءَ جي.
سدائين ته سوغات ۾ عشق مون کي،
ڏنا ويس ڪارا دوا زندگيءَ جي.
اسان لئه پنهنجي دل جو دروازو کولي،
ڪندا ڪي اشارا دوا زندگيءَ جي.
هي رنگين پوپٽ ۽ گلڙن جي نگري،
نه سمجهي گوارا دوا زندگيءَ جي.
ڪي جيون ۾ مرڪن جا ڏيئا جلائي،
ڪڏهن ٿيندا پيارا دوا زندگيءَ جي.
**