خدا جو آهي خاص پيارو لطيف،
ٿيو سنڌ جو آ سهارو لطيف.
ائين ڪيئي شاعر ڏسون ٿا مگر،
ولي آهي الله وارو لطيف.
ڪڏهن آهي سسئي ڪڏهن آهي ميهر،
ڪيو پيش سهڻو نظارو لطيف.
ڪٿي آهي نوري ڪٿي آ تماچي،
مجسم بڻيو عشق يارو لطيف.
زماني ۾ بڻجي وڃي ٿو ‘‘عزيز’’
جڏهن جو ڪري ٿو اشارو لطيف.
**