دل جو ٿورو ٿرٿلو ٿمجي ويو.
ڄڻ وڏو ڪو زلزلو ٿمجي ويو.
ٿڙڪندي اڄ ٿيڙ کائيندي ٿڪيم،
حِرص ٿيندي حوصلو ٿمجي ويو.
ٺاهه ٺاهي ٺاهه جا ٺهندي ٺريم،
ويل جو وو ولولو ٿمجي ويو.
چُپ ڪٿي ڳالهيون ڪندي روئندي ڪٿي،
مرڪندي ڪو مسئلو ٿمجي ويو.
جو هجومن هُل هنگامن سان هَليو،
سو هجر ۾ هيکلو ٿمجي ويو.
اُت اسان جي لوچ لاهوتڻ بڻي،
جت اسان جو قافلو ٿمجي ويو.
ديد واري برف پوندي ئي ‘‘دراز’’
سوز وارو سلسلو ٿمجي ويو.
**