من ئي من ۾ ٻري رهيو آهيان،
ميڻ وانگي ڳري رهيو آهيان.
جيءُ ۾ جوش اڄ ڀي آ ساڳيو،
سوز سڪ ۾ سڙي رهيو آهيان.
عڪس تنهنجو ذهن تي آ طاري،
سوچ کان ڪٿ بري رهيو آهيان.
يادگيرين جي ئي سهاري ۾،
تار درياءَ تري رهيو آهيان.
ظاهري ‘‘شاد’’ من اداس آهي،
مل سگهو، مان مري رهيو آهيان.
**