چنڊ آهي ڪئي ڳوٺ تي چاندني،
مُشڪندي آ لٿي ڳوٺ تي چاندني.
رات پهري ڇڏيو چاندي جهڙو وڳو،
رقص ۾ آ رُڳي ڳوٺ تي چاندني.
هر خوشي تيئن آ دل جي واپس وري،
جيئن ڪئي واپسي ڳوٺ تي چاندني.
چنڊ وانگي پرين تون جو آئين هتي،
آ پکڙجي وئي ڳوٺ تي چاندني.
دل مان ڏکڙا ويا سڀ ختم ٿي ‘‘نديم’’،
مرڪ مک تي هئي ڳوٺ تي چاندني.
**