دوستي هڪ موتين جي کاڻ آ،
ڏک سکن سان دوستي ٿي ساڻ آ.
دوستي گلشن جو هڪڙو گل به آ،
هر گهڙي جنهن مان ملي سرهاڻ آ.
دوستي هڪ آهي الفت جو لباس،
جو ڦٽائي دوستي اڻڄاڻ آ.
صحبتي جي آ سٺو سو خوشنصيب،
هر جڳهه ان جي ٿيندي واکاڻ آ.
دوستي کي آ نڀائڻ ۾ مزو،
جو نڀائي هن کي سو سرواڻ آ.
آزمائش ٿئي ڏکي هن ۾ ‘‘بلال’’
ٿيو ڀرم الفت وفا اهڃاڻ آ.
**